Tak w dzieciństwie jak i w okresie aktywnej pracy czy też w ciężkiej chorobie, promieniowała na otoczenie radością i szczęściem dziecka Bożego, czego źródłem było głębokie doświadczenie miłości Boga – ojcowskiej, matczynej, braterskiej – i ciągle potęgująca się wiara w tę Miłość.  Głoszenie prawdy o bezwarunkowej Miłości Boga do każdego człowieka odczytała jako swoje zasadnicze posłannictwo. Na etapie modlitwy mistycznej doznawała głębokiej więzi z trzema Osobami Boskimi, ale w sposób szczególny z Jezusem-Dzieciątkiem. Poczuła się wezwana do uwiel­bienia i naśladowania Zbawiciela w tym etapie Jego ziemskiego życia. Była to jej droga do świętości – droga duchowego niemowlęctwa. Wybór tej drogi Pan Bóg potwierdził doświadczeniem jej mistycznych zaślubin z Niemowlęciem Jezus. Siostra Leonia zmarła w opinii świętości. Jej doczesne szczątki złożone są w krypcie domu generalnego Zgromadzenia Sióstr Służebniczek w Starej Wsi. Modlący się przez jej przyczynę otrzymują wiele łask.